Son derece sempatik, hayal gücü yüksek bir adam. O dünyaya sanki başka bir pencereden bakıyor. Etrafındaki herkes ona ‘büyü artık’ dese de, o içindeki masallara inanan, yaramaz çocuğu yaşatmaya devam ediyor. Gelgelelim bu da sıklıkla başına belalar açıyor. Aslında yapmak istediği şey bir masal kitabı yazmak ve tam manasıyla bir yazar olabilmek. İşinden kovulduğu günün gecesinde yazmaya başladığı Keloğlan masalıysa, onu hayatının serüveniyle burun buruna getirecek.

Pratik zekalı, sempatik, hazırcevap ve cesur. Masallarıyla büyüdüğümüz Keloğlan. Kendini, Emir’in yazdığı masal sayesinde birden biricik can yoldaşı eşeği Kadife ile beraber, günümüz İstanbul’unda bulacak. Cankız’a görür görmez aşık olacak ve onun için zorlu bir maceranın içine atacak kendini; ancak bu sefer karşısındaki kötüler, yani günümüz kötüleri masallardaki kötülerden daha kötü. Bu zorlu serüvenden Keloğlan alnının akıyla çıkabilecek mi?

Modacı, tam bir hayvan düşmanı. Onun için hayvanlar önemsiz, değersiz varlıklar, ancak içi doldurulmuş şekilde yahut derisi yüzülmüş şekilde kürk veya şömine başında post olarak değerliler. Basına karşı her fırsatta kendini bir hayvan dostu olarak göstermeye çalışsa da ne av yasağı, ne ‘nesli tükenen hayvan’ dinleyen, emrinde onlarca avcı çalıştıran, kafasına göre istediği zaman onlara emirler yağdıran, nufuzlu bir kadın Tijen. Ona bugüne dek hiçbir hayvansever diş geçirememiş durumda. Tijen Modaevi’nin sahibi aynı zamanda. İnsanda ürperti uyandıran, ilginç bir tarzı var.

Tam bir hayvan sever. Ormandaki hayvanların kürkleri için acımasızca katledilmesine karşı direniyor. Yardımsever, duyarlı. Kardeşleri Selvi ve Çınar ile birlikte, dedeleri Yusuf’un ormandaki şirin ve güzel kulübesinde yaşıyorlar. Anne ve babasını bir kazada kaybetmiş olan Cankız, küçük kardeşleriyle ebeveyn gibi ilgilendiği zamanlar da oluyor. Başlarda Keloğlan’a çok itibar etmese de, yaptığı kahramanlıkları gördükçe, karakterini tanıdıkça o da Keloğlan’ın masallardakinden bile daha yenilmez olduğuna inanmaya başlıyor.

Cankız’ın, Selvi’nin, Çınar’ın dedesi. Şefkatli, babacan, tatlı bir adam. Emekli olunca hep arzu ettiği şeyi yapmış ve şehirden uzak, doğayla iç içe bir kulübe inşaa etmiş ve oraya yerleşmiş. Kızının ve damadının ani ölümünün ardından da torunlarını yanına almış. İçindeki büyük doğa sevgisini torunlarına aşılamayı başarmış, sevimli bir ihtiyar. Onun da içinde bir yerlerde yaramaz bir çocuk yatıyor. Keloğlan’ın kötülerle mücadelesinde hem fena halde eğleniyor, hem de yaratıcı çözümler buluyor.

Tijen’in sağ kolu ve bütün pis işlerini yaptırdığı adamı. Peltek, sakar. Bu yüzden ne zaman kötücül bir laf etmeye kalksa, ne zaman Tijen gibi kötücül kahkahalar atmayı denese komik duruyor. Tijen'den de ölesiye korkuyor. Tam bir dalkavuk.

Bilmeceler soran tatlı huysuz bir ihtiyardır Gogo. Kibirli bir tavrı vardır. Arada bir komik şekilde iğnelemektedir karşısındakini. Gogo, evraklar ve ne olduğu belli olmayan cisimlerin kapladığı masasında çalışmakta ve hiç kimsenin yetini bilmediği mağarasında yaşamaktadır. Keloğlan’ın, zorlu görevinde ihtiyaç duyacağı her şey buradadır ancak bu mağarayı bulabilen kerkes eli boş dönmektedir.